Nie planowałam tego wpisu, ale padło tyle niesmacznych wypowiedzi, że jako związkowiec muszę się odnieść.

Wczoraj, w Kaliszu, na zaproszenie Przewodniczącego tamtejszej Okręgowej Izby Pielęgniarek i Położnych, Michała Przybyły uczestniczyłam w debacie pt. „Problemy w zabezpieczeniach społeczeństwa w świadczenia pielęgniarskie i położnicze”.

Oto moja diagnoza:

Koleżanki i Koledzy!

Dziś Wasze Święto!

Na początku chcę powiedzieć, że zarówno związki zawodowe, samorząd zawodowy i oczywiście centrale związkowe zrzeszające Pielęgniarki i Położne stoją przed ogromnym wyzwaniem jakim jest zmiana pokoleniowa w naszym środowisku.

Nie pytajcie się mnie czy cieszę się, że prezydentem Francji został Emmanuel Macron. Nie pytajcie mnie czy cieszę się z przegranej Le Pen. Zacznijcie zadawać pytania o program Macrona, o jego definicję Europy. Zacznijmy pytać o elementy przyszłości, które wykraczają poza polityczną kalkulacje. Francuzi wpadli w tę samą smutną pułapkę, w którą wpadliśmy i my, Polacy kilka lat temu. We Francji, podobnie jak swego czasu w Polsce wybrano mniejsze zło. We Francji nie głosowano za programem Macrona, a przeciwko nacjonalistycznej wizji Le Pen. Macron staje się dla Francuzów tym, kim swego czasu dla Polaków był Tusk, który skutecznie powstrzymywał powrót PiS – u do władzy.

Dziś Święto Pracy!

Czy wszystkie Pracownice i Pracownicy mają powody do świętowania? Niekoniecznie. Zanim wymienię kilka z nich, chciałabym podzielić się pewną refleksją. Zapewne wiele osób się ze mną całkowicie nie zgodzi.